Od II wieku niedaleko dzisiejszego placu działało gigantyczne wysypisko śmieci specjalnego rodzaju. Tu deponowano amfory po winie, oliwie i innych produktach żywnościowych, które statkami przybywały do miasta z Ostii (port morski) i wyładowywane były w pobliskim porcie rzecznym na Tybrze. Powtórne używanie amfor raz wykorzystanych było nielegalne, dlatego rozbijano je i wyrzucano w tym właśnie miejscu. Z czasem teren pierwotnie płaski stał się wzgórzem o wysokości ponad trzydziestu metrów, które zaczętonazywać po łacinie Mons Testaceus, od słowa testa, czyli skorupa. Ludność zamieszkująca te tereny była biedna i skazana głównie na pracę w porcie lub pobliskich magazynach. Niewiele zmieniło się w kolejnych wiekach oprócz tego, że utraciwszy swą funkcję, Monte Testaccio zaczęło stopniowo zarastać. Dopiero XIX stulecie przyniosło dzielnicy gigantyczną rzeźnię (dziś MACRO – Muzeum Sztuki Współczesnej), w której pracę znalazła znaczna liczba tamtejszych mieszkańców.

W 1921 roku dotychczasowa dzielnica Ripa została podzielona na dwie części. Ta południowa zyskała nazwę Testaccio, a jej oficjalnym godłem stała się amfora. W czasach faszystowskich w całym mieście, ale głównie poza ścisłym centrum, powstało wiele fontann, mających na celu upiększenie robotniczych dzielnic i nadanie im wielkomiejskiego charakteru. Jedną z nich była ta właśnie, którą w 1926 roku ustawiono na placu służącym za targowisko (dawniej nosił nazwę Piazza Mastro Giorgio). Lombardi nadał jej kształt sterty amfor, w oczywisty sposób nawiązując do znajdującego się w okolicy składowiska skorup. Woda gromadziła się w niej w czterech prostokątnych basenach ustawionych na podwyższonym piedestale. Wydobywała się z ujść zdobionych herbem Rzymu (SPQR) podtrzymywanych przez głowę kozy.

Fontanna nie tylko służyła do czerpania wody i zażywania ochłody, ale w upalne dni – dzięki zainstalowanym w dolnych amforach kranikom – można było z niej pić. W kolejnych latach niszczała jednak, zagubiona wśród straganów, a z czasem pojawiła się nawet groźba zawalenia z powodu stopniowo osuwającej się ziemi. W niespełna dziesięć lat po jej zainstalowaniu rozebrano ją więc i przeniesiono w inne, dość dla niej niefortunne miejsce po drugiej stronie Tybru, u podnóża Awentynu (Piazza dell’Emporio). Osamotniona, pozbawiona ludzi, usytuowana w pobliżu ruchliwego skrzyżowania, popadła w zapomnienie. I tak mijały kolejne dekady. Plac na Testaccio wciąż był zaniedbanym bazarem i nie zmieniło się to aż do 2012 roku. Wówczas to dzięki inicjatywie mieszkańców i burmistrza miasta targowisko przeniesiono, plac uporządkowano, a na jego środku ponownie pojawiła się fontanna (2015).


Fontana delle Amfore,Testaccio 

Starzy mieszkańcy ze wzruszeniem i wdzięcznością przyjęli jej powrót. Jako dzieci bawili się na jej stopniach, a dziś – siedząc na ławeczkach okalających Piazza del Testaccio – z zadowoleniem spoglądają na bawiące się przy niej, tak jak oni niegdyś, maluchy.